De Döschkassen

Ju kinnt wiss ook de nieden Plastik-Deckels, de no’t afschruuven an de Buddels hangenblifft, ne. De sorgt je gelegentli för veel Larm. Bi de ersten Mole, as ick so’n Buddel tofot‘ kreeg, heff ick dacht, wat dat ’n Produktschoonsfehler weer. Dor heff ick denn mit Gewalt an de Deckels reeten, bet ick ehr afharr. Achteran hungen dor overs jümmers so spitze un scharpe Plastikreste, un wenn man ut de Buddel suupen wull, denn weer dat ni so angenehm. Allmähli wurr mi denn overs kloar, dat dor ’n Konzept achter weer. Dat gung denn je ook ümmer mehr dör de Presse un dör’n Rundfunk. Överall hett man ook mehr un mehr Lüüd tosom snacken heuert, de sick över de Deckels opreegt hebbt. Jo, ick funn dat to Anfang ook ’n beten unpraktisch. Overs denn heff ick bi uns in Dörpskroog seeten. Dor hett de Krööger jüst ’n Cola-Korn tosommangelt. Un as he de Cola in’t Glas kippen deh, dor hett he den Deckel vun de Buddel so wiet no de Sied beugt, bet dat dorste Dings inrast‘ is un ni weller vör dat Lock vun de Buddel klappen deh,