De Döschkassen

Eegentli wull ick dat EM-Football-Speel mang Düütschland un de Schweiz, vörigen Sünndag je mit’n poor Lüüd un ’n Beer in de Hand in’t Fernsehn kieken. Dor is overs nix ut worrn, ick heff arbeiden musst. As dat Speel losgung, weer ick op’n Weg vun Hamborg no Dithmarschen. Overs ick heff dat Radio anmokt, un dor wurr de Partie je ook överdrogen. Leider weet ick ni mehr, wo de Sportreporter heeten hett, de dat Speel kommenteert hett. Wat ick overs weet, is, dat he dat eenfach grootoarti mokt hett. Man kunn sick jeden Pass, jedet Foul un jedet Tor genau vörstelln. Ook dat Tor, dat unse Jungs weller aferkinnt worrn is. Wat’n Schiet. Annerlei. So’n 1:1 is lang keen slechten Pfusch. Nu heff ick mi overs vörstellt, wat dorbi rutkeem, wenn ick so’n Speel in’t Radio kommenteern schull. Ick glööv dor harr ick mien leeve Not mit. Dor mutt man toerst je mol ’n flinked Oog hebben, un denn mutt man sick ook noch bummeli 40 Nooms marken, wenn man all de Speelers mittellt, de noch inwesselt warrn kunnen. Un ook all de Nummer